కలుద్దామని ……

యెవరినైనా తెలిసిన వాళ్ళని అర్జెంటు గా కలవాలి – అన్నీ కూలిపోయిన మైలు రాళ్ళే! ఎక్కడని పత్తా చెప్పను – ఎవరైనా వస్తారేమో నని ఎదిరిచూపు – మాటలు లేక నోరెండుక పోతోంది – నోటి నిండా గాజుపెంకులు – వేచి చూసే క్షణాలు – యెవరినైనా హఠాత్తుగ పలకరించాలని దేవులాట – చౌరస్తాలన్నీ సర్కారు తుమ్మల పరిక్కంపలే – గీరుకుపోయిన పెదవులతో చిరునవ్వుతారెవరో – గడ్దకట్టిన ఎలక్ట్రానిక్ భాష పరిచిత శీతలత్వమై కోసుకుపోతోంది – యెటూ పోలేము – ఇక్కడ క్షణం వుండలేం – బుజాల మీద చేతులెవరివి – బిగుసుకుపోతున్నాయి – నిశ్చలచైతన్యం లోకి నూకేస్తున్నాయి – యెవరినైనా గట్టిగా అలుముకోవాలి – యెన్ని శతాబ్దాలైంది – మనిషిని కౌగలించుకోక – శరీర వేడిని తాపించక – చుట్టూ ఇనుపకవచాల శరీరాలు – ఇంటర్నెట్ ని కప్పుకున్న శరీరాలు – అంతా ఒక్క తీరుగనే –– గుర్తు పట్టలేను – కాంక్షించలేను – పొంతన లేని పదాలే వాక్యాలే అర్థంకావు వినబడవు స్పష్టంగా – అంతా ఒకే వినబడని అరుపు – తిరిగి తిరిగీ అదే చౌరస్తాకు – అవే ముళ్ళకంపలకు చినిగిపోయిన మురికి అంగీలా వేళ్ళాడుతూ – ఎండా, వానా, వెన్నెల లేని రాత్రో, వెల్తురు లేని పగలో తెలియని – ఏ చోట? ఏ పూట ? ఎవరైనా ఇటువైపు వస్తున్నరా, పోతున్నరా – చేయందిస్తున్నరా, మాట విసురుతున్నరా, పలుకులు గుచ్చుతున్నరా – రాళ్ళు విసిరే మౌనం – ఏమీ తెలియని నిర్విచారం –బూడిదలా పరుచుకున్న నిర్వ్యాపక నిరామయం –యెవరైనా ఉన్నరా – ఎక్కడ?